«پایان شب سیه سپید است» اکنون که جهان زیر آوار ستم و گناه و ناراستی دفن شده است و امیدِ نجات و گشایش از دل‌های مردمان به‌کلی رخت بربسته، موج‌های بلا نیز از هر سو «آخر زمانیانِ» غرق در بحر معصیت را فراخواهد گرفت. معصومین (علیه السلام) در احادیث‌ مختلفی به توصیف شرایط و زمانۀ آخرالزمان پرداخته‌اند، اغلب دربردارندۀ هشدارهایی مهم هستند؛ که از بلاهای گوناگون و سختی‌های دردناک حکایت می‌کند. اما روزنۀ امید به‌هیچ روی بسته نیست؛ چراکه پایانِ شب سیهِ دنیای غرق در ظلم و ستم... سپیدیِ ظهورِ نجات‌بخش آن منجی موعود (ارواحنافداه) است که درست در اوج ناامیدی‌ها رخ عیان خواهد کرد و جهان را از چنگ لشکر شیطان رهایی خواهد بخشید. ☀️امام محمد باقر (علیه السلام) دربارۀ شرایط مردمانِ در آستانۀ ظهور فرموده‌اند: «حضرت قائم قیام نمی‌کند مگر هنگامی‌ که مردم را ترسی سخت فراگرفته باشد و زمین‌لرزه‌ها و گرفتاری و بلا دامن‌گیر مردم شود و پیش از اینها بیماری طاعون فرا رسد و شمشیری بُرّان در میان عرب باشد و اختلاف سختی به میان مردم افتد، آن‌چنان‌که دینشان پاشیده گردد و حالشان دگرگون شود تا آنجا که هر صبح و شام آرزوی مرگ کنند، از بس مردم آزار بینند و به جان یکدیگر می‌افتند. خروج آن حضرت هنگامی است که مردم از اینکه فرجی ببینند مأیوس و ناامید شوند. ای خوشا به حال آن‌که آن روزگار را درک کند و از یاران آن حضرت باشد و وای و تمام وای بر کسی که با او ستیزد و با او و با دستورش مخالفت ورزد و از دشمنانش شود».[۱] 📗۱-«غیبت» محمد بن ابراهیم نعمانی؛ ------------------------------------------