بی جان و جَهانت به جَهانی نَجَهیدم جُز نام و نَــوایَت که نَــوایی نَشِنیدَم اَندَر طَلَب عِشق تو صَد توبه شِکَستَم تاب و تَب عِشقَت به تَن و روی تَنیدَم کَه کـوه شَوَد با هَمــه دَردی که کِشیدَم زین‌عِشق، به خونین جِگَرَم دَردچِشیدم بَر مَن قَدَحی پُر کن و دَردَم به سَر آوَر مَن‌مَستی‌ودَردَت به‌چه‌نِرخی، بِخَریدَم شَهداست، به‌شیرینی‌وسُرخ‌است، چو‌لعلی آن کُهـنه شَـــرابی که زِ زَخـــم تو چِشیـدم هَــر چَند بگــویَم ز هَمه سـوز و سِـزایَم دانم که مَحال است، بِدانی چه کِشیدَم . •••