ما می توانستیم زیباتر بمانیم ما می توانستیم عاشق تر بخوانیم ما می توانستیم بی شك ... روزی ... اما امروز هم آیا دوباره می توانیم؟ ای عشق! ای رگ كرده ی پستان میش مادر! دور از تو ما، این برگان بی شبانیم «ما نیمه های ناقص عشقیم و تا هست از نیمه های خویش دور افتادگانیم» با هفتخوان این تو به تویی نیست، شاید ما گمشده در وادی هفتاد خوانیم چون دشنه ای در سینه ی دشمن بكاریم؟ مایی كه با هر كس به جز خود مهربانیم سقراط را بگذار و با خود باش؛ امروز ما وارثان كاسه های شوكرانیم یك دست آوازی ندارد نازنینم ما خامشان این دست های بی دهانیم افسانه ها،‌ میدان عشاق بزرگند ما عاشقان كوچك بی داستانیم #حسین_منزوی