یه روایتِ خیلی زیبا و تکان دهنده است: میگه قیامت که میشه اعمال نیک آدمی به زیباترین صورت با خوشبوترین رایحه، بسیار معطّر و مُطرّا ظاهر میشه... میگه توی دنیا من سوار تو بودم، من باری بودم بر دوش تو... سنگین بودم تو من رو تحمّل کردی... آره تو دنیا کسی بخواد باصداقت زندگی کنه خیلی سنگینه و تو اون سنگینی من رو تحمّل کردی... منو زمین نگذاشتی... حالا نوبتی هم باشه نوبت توست... بیا بر دوش من سوار شو، برای همیشه... (ادامه دارد...) ........................... استاد رنجبر/تفسیرگزیده/سوره انعام/صفحه 131 @naghmehasemani