♨️ روایت یک فعال فضای مجازی از خوشحالی مردم پس از پیروزی تیم ملی ایران: 🔰 تیم ملی ایران در مقابل تیم ولز برنده شد و همه ما خوشحال بودیم؛ منتها در دقایق اولیه بعد از اتمام بازی؛ به جز چند جای مشخصِ شهر تهران که مردم تجمع کرده بودن، بقیه جاها ساکت بود! 🔺 حتی خیلی جاها ماشین زیاد بود، آدم زیاد بود، اما کسی بوق نمیزد و خوشحالی نمی‌کرد! پس دست به کار شدم؛ رفتم پمپ بنزین و باک موتورو پر کردم و افتادم به جون خیابون... 🌹 اول رفتم سمت یه ترافیک سنگینی که سکوتِ کامل توش حاکم بود؛ دقیق رفتم وسط ماشینا و یهو گاز موتورو تا ته گرفتم با بوقِ ممتد! وقتی که کامل توجه همه جلب شد؛ پرچم ایرانمو گرفتم بالا! 😁 و اتفاقی که افتاد این بود: بعد از ده ثانیه کم کم صدای بوقِ ماشینا اضافه شد، بعد از یک دقیقه‌ پنجاه درصد ماشینا همراه شدن، بعد از دو دقیقه یه عده با شیپور و پرچم از پنجره ماشین اومدن بیرون! و بعد از تقریباً پنج دقیقه، تمام اون ترافیک همراهی میکردن! 🇮🇷 بعد از اینکه سکوتِ این ترافیکو شکستم، سریع از بین ماشینا بیرون رفتم و به سمت ترافیک بعدی! شاید نزدیک به بیست بار این کارو توی نقاط مختلف شهر تکرار کردم و هر بار هم همین اتفاق افتاد! ✅ خیلی از مردمِ ما چون ترس و "توهمِ اقلیت بودن" دارن؛ توی اینجور مواقع شور و هیجان خاصی نشون نمیدن و میترسن که ضایع بشن! اما وقتی ببینن عده ای شبیه خودشون هم هستن؛ باهاشون همراه میشن و اعتقادشونو بروز میدن! 💯 خلاصه که شما بیشُمارید! فقط باید سکوتتون شکسته بشه... سعی کنید همیشه به سهم خودتون؛ "مارپیچ سکوت" رو بشکنید✌️