💠 شرح حکمت ۳۵۷ «اين دوست شما سابقاً هم گاهى مسافرت مى‌رفت، اكنون نيز تصور كنيد كه به سفرى رفته است. اگر او از سفر بازگردد چه بهتر و اگر بازنگردد شما به سوى او خواهيد رفت (و يكديگر را ملاقات خواهيد نمود)»؛ اين سخن را هر مصيبت زده‌اى بشنود آرامش مى‌يابد، زيرا به اين نكته توجه پيدا مى‌كند كه نه عزيز از دست رفتۀ آن‌ها نخستين كسى بوده كه مرگ، دامانش را گرفته و نه آخرين كس است. نيز امام عليه السلام به اين نكته توجه مى‌دهد كه مرگ به معناى فنا و نيستى نيست كه شما اين‌قدر براى آن ناراحت شويد؛ سفرى است كه همه در پيش دارند، سفرى است به جهانى برتر و والاتر كه اگر مردم داراى اعمال صالح باشند در آن سفر در بهشت برين هنگامى كه بر كرسى‌ها تكيه كرده‌اند يكديگر را ملاقات مى‌كنند و با هم سخن مى‌گويند. اين تصوير از مرگ، مردن را براى همگان آسان مى‌سازد و مايۀ تسليت خاطر كسانى است كه عزيزانشان از دست رفته‌اند. ┄══•ஜ📖ஜ•══┄ 📳 در نشر #نهج_البلاغه و #معارف_علوی کوشا باشیم. @NahjAlblaghah👈🏻عضویت