🍃🌹قَالَ علیه السلام الفِکرُ مِرآةٌ صَافِیَةٌ وَ الِاعتِبَارُ مُنذِرٌ نَاصِحٌ وَ کَفَی أَدَباً لِنَفسِکَ تَجَنّبُکَ مَا کَرِهتَهُ لِغَیرِکَ 🍃🌹(اندیشه، آیینه ی صاف است، و عبرت گرفتن، بیم دهنده ی پندآموز است، و در ادب و آراستگی تو همین بس که از آنچه بر دیگری می پسندی دوری کنی). 1- اندیشه آیینه ی صاف است، کلمه ی مرآه: آیینه را برای فکر از آن رو استعاره آورده که بدان وسیله معقولات دیده می شود چنانکه در آیینه صورتها را می بینند، و قبلا توضیح مطلب گذشت. 2- عبرت آموزی، بیم دهنده ی پندآموز است. کلمه ی: منذر ناصح: بیم دهنده پندآموز را برای عبرت گرفتن استعاره آورده است، توضیح آن که عبرت گرفتن انسان را به یاد آخرت می اندازد و باعث انزجار می گردد، و همچون بیم دهنده ی پندآموزی باعث می شود که از کارهای نهی شده و خلاف پند گیرد. 3- در ادب و آراستگی تو همین بس که از آنچه بر دیگری نمی پسندی دوری کنی. امام (علیه السلام) به این مطلب اشاره فرموده است که دوری کردن شخص از آنچه بر دیگران نمی پسندد از قبیل رذایل اخلاقی که باعث هلاکت می شود، در ادب او بس است. و به این وسیله که این صفات در دیگران ناپسند است او را برحذر داشته و به این وسیله که این خود در ادب کردن نفس کافی است او را تشویق فرموده است 📙شرح#حکمت_365 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص369 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et