💠وَ قَالَ علیه السلام زُهدُکَ فِی رَاغِبٍ فِیکَ نُقصَانُ حَظّ وَ رَغبَتُکَ فِی زَاهِدٍ فِیکَ ذُلّ نَفسٍ 🔹(دوری کردن تو از کسی که علاقه مند به توست، باعث کم بهرگی توست، و علاقه مندی تو به کسی که به تو بی اعتناست باعث ذل توست). اما مطلب اول، از آن روست که دوستان زیاد برای کمک بر اصلاح امر دنیا و آخرت باعث کمال بهره مندی می باشند، بنابراین دوری از ایشان باعث کم بهرگی است، و از طرفی در برابر علاقه ی دوستان، ابراز علاقه، خود فضیلتی است برای نفس، بنابراین عدم علاقه باعث نقصان این فضیلت است. اما مطلب دوم، بدیهی است که لازمه ی علاقه ی تو به کسی که به تو بی اعتنایی ندارد، خواری و کرنش در برابر اوست، این دو عبارت، دو صغرا برای قیاسات مضمری هستند که بدان وسیله از دوری نسبت به کسی که علاقمند است، و علاقمندی نسبت به کسی که از تو دوری می ورزد، برحذر داشته است. 📙شرح#حکمت_451 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص455شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et