نهج البلاغه
💠🔹هر گاه با آغاز روى آوردن نعمت به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد يافت و تا پايان آن نص
💠ادامه شرح حکمت 13 🔹هر گاه انسان در آغاز زوالش هوشيار باشد و به شكر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدريجى آن مى‌شود. اين سخن در اصل برگرفته از قرآن مجيد است كه مى‌فرمايد: ««وَ إِذْ تَأَذَّنَ‌ رَبُّكُمْ‌ لَئِنْ‌ شَكَرْتُمْ‌ لَأَزِيدَنَّكُمْ‌ وَ لَئِنْ‌ كَفَرْتُمْ‌ إِنَّ‌ عَذٰابِي لَشَدِيدٌ»؛ به خاطر بياوريد زمانى كه پروردگارتان اعلام داشت اگر شكرگزارى كنيد (نعمت‌خويش را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسى مجازاتم شديد است». قرآن مجيد سرگذشت بسيار عبرت‌آموزى از قوم سبأ نقل مى‌كند كه خداوند نعمت بسيار وافرى به آنها داد و فرمود: ««كُلُوا مِنْ‌ رِزْقِ‌ رَبِّكُمْ‌ وَ اُشْكُرُوا لَهُ‌ بَلْدَةٌ‌ طَيِّبَةٌ‌ وَ رَبٌّ‌ غَفُورٌ»؛ ازروزى پروردگارتان بخوريد و شكر او را به جا آوريد؛ شهرى پاك و پاكيزه در اختيار شماست و پروردگارى آمرزنده». ولى آنها به كفران پرداختند و سد عظيمى كه سبب آبادى كشور آنها شده بود بر اثر سيلاب و عوامل ديگر در هم شكست و تمام آبادى و باغ‌ها و مزارع ويران شد به‌گونه‌اى كه نتوانستند در آنجا بمانند و ناچار در اطراف متفرق شدند شرح 🔶 @Nahj_Et