💠🔹امام عليه السّلام در اين گفتار پرمعنا در واقع يك دوره عرفان اسلامى را در قالب عباراتى كوتاه ريخته و شرايط سير و سلوك الى اللّه و نتايج و مقامات آن را بر مى‌شمرد؛ نخست مى‌فرمايد: «او عقلش را زنده كرده و شهواتش را ميرانده است، تا آنجا كه جسمش لاغر شده، و خشونت اخلاقش به لطافت مبدّل شده است»؛ (قد أحيا عقله، و أمات نفسه، حتّى دقّ جليله، ، و لطف غليظه ) . احياى عقل اشاره به بهره گرفتن از استدلالات عقلى براى تكامل ايمان و حسن و قبح عقلى براى تكامل فضايل اخلاقى است و به اين ترتيب، واژه عقل در اينجا هم عقل نظرى را شامل مى‌شود و هم عقل عملى را. امّا نفس به معناى از بين بردن غرائز نفسانى نيست، بلكه منظور مهار كردن آنهاست به‌گونه‌اى كه قدرت نداشته باشند انسان را در دام شيطان گرفتار كنند و از راه خدا باز دارند. واژۀ «جليل» در عبارت «دقّ جليله» اشاره به بدنهاى چاق و فربه است كه بر اثر پرخورى و افراط در غذاهاى چرب و شيرين به اين صورت درآمده و با ترك شهوات وزن خود را كم مى‌كند و سبكبار مى‌شود. واژۀ «غليظ» در «لطف غليظه» اشاره به خلق و خوى خشن در رذايل اخلاقى است كه در پرتو رياضت نفسانى به لطافت مى‌گرايد و تصفيه مى‌شود
#خطبه_220
🔶 @Nahj_Et