نهج البلاغه
💠🔹شأن ورود اين گفتار حكيمانه مطابق آنچه طبرى و مسعودى در تاريخ خود نوشته‌اند چنين بوده است كه ابن
💠🔹تو مى‌توانى نظر مشورتى خود را به من بدهى...». آنچه را ابن عباس در اين‌جا بيان كرد تنها نظر خود او نبود و احتمالاً گروه ديگرى از سياستمداران عصر امام عليه السلام چنين مى‌پنداشتند كه مماشات با طلحه و زبير و معاويه عامل پيشرفت كار است. در حالى كه اگر اين سه نفر بر آن سه نقطۀ حساس مسلط مى‌شدند به يقين حكومتى غير اسلامى به وجود مى‌آوردند، چراكه هر سه، دنياپرست و خودخواه بودند و از چنين افرادى نمى‌توان انتظار حكومت عادلانۀ على عليه السلام را داشت و بعد از سلطۀ بر كار، ديگر نمى‌توانست مانع خودكامگى‌هاى آن‌ها شود و جنگيدن با آن‌ها براى بازگشتن به راه حق نيز بسيار مشكل‌تر و پيچيده‌تر مى‌شد
#حکمت_321
🔶 @Nahj_Et