💠🔹همين عبارت با شرح جالبى در خطبۀ 176 آمده است و در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «إنَّ لِسٰانُ الْمُؤمِنِ وَرٰاءَ قَلْبِهِ فَإذٰا أرٰادَ أنْ يَتَكَلَّمَ بِشَىْ‌ءٍ تَدَبِّرُهُ بِقَلْبِهِ ثُمَّ أمْضٰاهُ بِلِسٰانِهِ وَ إنَّ لِسٰانُ الْمُنٰافِقِ أمٰامَ قَلْبِهِ فَإذٰا هَمَّ بِشَىْ‌ءٍ أمْضٰاهُ بِلِسٰانِهِ وَ لَمْ يَتَدَبَّرَه بِقَلْبِهِ؛ زبان انسان با ايمان پشت قلب (و فكر) او است، لذا هنگامى كه مى‌خواهد سخنى بگويد نخست در آن تدبّر مى‌كند سپس بر زبانش جارى مى‌سازد، ولى زبان منافق جلو قلب او است، لذا هنگامى كه تصميم به چيزى مى‌گيرد بدون هيچ‌گونه تدبّر بر زبانش جارى مى‌سازد». از آنجا كه على عليه السلام باب علم پيامبر صلى الله عليه و آله است اين سخن را از او آموخته است. امام حسن عسكرى عليه السلام اين سخن را با عبارت لطيف ديگرى بيان فرموده: «قَلْبُ الْأحْمَقِ في فَمِهِ وَفَمِ الْحَكيٖمِ في قَلْبِهِ؛ قلب (و فكر) احمق در دهان او و دهان شخص حكيم در قلب اوست!».
#حکمت_40
🔶 @Nahj_Et