💠🔹امام عليه السلام در اين كلام نورانى به اهميت قناعت و حُسن خلق اشاره مى‌كند، مى‌فرمايد: «مُلك قناعت براى انسان كافى است و حُسن خلق به عنوان نعمت»؛ (كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً، وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِيماً) . سپس مرحوم سيد رضى مى‌افزايد: «از امام عليه السلام از تفسير آيۀ «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيٰاةً طَيِّبَةً» سؤال كردند فرمود: «منظور از حيات طيبه قناعت است»؛ (وَ سُئِلَ عليه السلام عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيٰاةً طَيِّبَةً فَقَالَ هِيَ الْقَنَاعَةُ) . امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكتۀ مهم به زبان كنايه اشاره كرده است: نخست مُلك قناعت را براى انسان كافى مى‌داند، زيرا كسى كه به حد اقل زندگى قانع شود نه نيازى به خلق روزگار دارد و نه محتاج به حاجت‌بردن نزد اين و آن، آرامشى بر وجود او حكمفرماست و لذتى را كه او از زندگى توأم با قناعت خود مى‌برد هيچ سلطانى از مملكت وسيع و گستردۀ خود نخواهد برد
#حکمت_229
🔶 @Nahj_Et