🌸🍃🌸🍃 🍃 💠داستانی از نهج البلاغه 💠خوشا به حال خَبّاب إبن أرَت👇 🔹🔹در جنگ بدر و دیگر جنگ‌ها شرکت کرد و در خدمت رسول خدا صلّی الله علیه و آله جهاد کرد. خبّاب از فقرای برگزیده مسلمانان بود و از بیماری هم رنج می‌برد با این حال شکایت نمی‌کرد و راضی به رضای خدای سبحان بود. یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ ابْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِداً. طُوبَی لمم ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ. » ؛ خدای خباب بن ارت را رحمت کند او از روی میل اسلام آورد و از روی اطاعت خدا هجرت کرد؛ و به زندگی ساده قناعت نمود؛ و از خدا خشنود و در تمام دوران زندگی مجاهد بود. خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد؛ و برای روز حساب عمل کند و به مقدار کفایت قناعت نماید؛ و از خدا راضی باشد. خبّاب ابن أرت کیست؟ نام و نسب او، خباب بن ارت بن جندلة بن سعد بن خزیمة بن کعب بن سعد بن زید منات بن تمیم است، کنیه او را ابو عبد الله و ابو محمد و ابو یحیی گفتهاند. او از مسلمانان بسیار قدیمی بود و گفته شده است ششمین مسلمان است. در دوره جاهلی گروهی او را به اسیری گرفتند و در مکه او را فروختند. او را به آهنگری گماردند و حرفه‌اش ساختن شمشیر شد. او از شمار شکنجه شدگان در راه خداوند بود. ابنا بی الحدید می‌گوید دومی به روزگار خلافت خود از او پرسید: از مردم مکه چه کشیدی؟ گفت: پشت مرا نگاه کن، به پشت او نگریست و گفت: تا کنون پشت هیچ مردی را چنین ندیدهام، خباب گفت: آری، برای من آتشی میافروختند و مرا با پشت بر آن می‌افکندند و پشت من آن را خاموش می‌کرد. جنگ‌های صفین و نهروان در التزام حضرت علی علیه‌السلام در سن هفتاد و سه سالگی درگذشت. امیرالمؤمنین علیه‌السلام بر پیکرش نماز گزاردند و او پشت کوفه به خاک سپرده شد. او اوّل کسی است که در بیرون کوفه دفن گشته و پیش از آن مردم مردگانشان را در خانه ها یا جلوی خانه هایشان دفن مینمودند در جنگ بدر و دیگر جنگ‌ها شرکت کرد و در خدمت رسول خدا صلّی الله علیه و آله جهاد کرد. خبّاب از فقرای برگزیده مسلمانان بود و از بیماری هم رنج می‌برد با این حال شکایت نمی‌کرد و راضی به رضای خدای سبحان بود. بعدها خباب ساکن کوفه شد و در همان شهر در سال سی و هفت یا سال سی و نهم هجری پس از شرکت در جنگ‌های صفین و نهروان در التزام حضرت علی علیه‌السلام در سن هفتاد و سه سالگی درگذشت. امیرالمؤمنین علیه‌السلام بر پیکرش نماز گزاردند و او پشت کوفه به خاک سپرده شد. او اوّل کسی است که در بیرون کوفه دفن گشته و پیش از آن مردم مردگانشان را در خانه ها یا جلوی خانه هایشان دفن مینمودند. پسرش عبد الله بن خباب را خوارج کشتند و حضرت علی علیه‌السلام خون او را از ایشان مطالبه کردند و همین موضوع را بر ایشان حجت آوردند. [1]. بنا به این کلام حضرت امیر علیه‌السلام خباب از یاران خجسته ایشان بوده که رستگار شده است. حضرت جهات رستگاری او را در پنج ویژگیش می‌دانند: 1. با میل و رغبت اسلام آوردن. 2. هجرت کردن برای اطاعت از خدا. 3. قناعت. 4. راضی بودن به قضا و قدر الهی. 5. زندگی مجاهدانه (همراه با تلاش و کوشش فراوان). به نظر می‌رسد امیرالمؤمنین علیه‌السلام در جمله پایانی دلیل بسیاری از توفیقات خبّاب را به یاد معاد و روز حساب بودن دانسته‌اند و بار دیگر بر قناعت و راضی بودن به رضای خداوند متعال تاکید فرموده‌اند. پی نوشت ها: [1] برگرفته از دو منبع: جلوه‌تاریخدر شرح‌نهج‌البلاغه‌ابن‌ابی‌الحدید، ج 7، صفحه‌ی 264 و ترجمهوشرحنهجالبلاغه (فیضالاسلام)، ج 6، صفحه‌ی 1109 🔶 @Nahj_Et