#فقر و #تهیدستی در نگاه امیرالمومنین علی علیه السلام: «پروردگارا آبرویم را با بی نیازی نگهدار و شخصیتم را در اثر فقر ساقط مگردان که از روزی خواران تو درخواست روزی کنم و از اشخاص پست خواستار عطوفت و بخشش باشم، به ستودن آن کس که کمکم می کند مبتلا گردم، و به مذمت و بدگوئی از آنکه به من نمی بخشد آزمایش شوم، و تو در ورای همه اینها سرپرست منی که ببخشی و یا منع نمایی، و تو بر همه چیز قادری» 📚نهج البلاغه، خطبه ۲۲۵ «فقر و تهیدستی، مرد زیرک را در برهان، کند و ناتوان می سازد و انسان فقیر در شهر خود نیز غریب و بیگانه است» 📚نهج البلاغه، حکمت ۳ 💢امام خطاب به محمدبن حنفیه می فرمایند: «فرزندم! از فقر بر تو می ترسم، از آن به خدا پناه ببر! زیرا فقر دین انسان را ناقص و عقل و اندیشه او را مشوش، و مردم را نسبت به او، و او را نسبت به مردم بدبین می سازد.» 📚نهج البلاغه، حکمت ۳۱۹ کاد الفقر ان یکون کفرا؛ نزدیک است که فقر به کفر منجر شود. 📚بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۲۹ به راستی که فقر، اندوه آور است 📚غررالحکم جلد ۲ «الفقر ینسی» فقر انسان را به فراموشی می سپارد. «الفقر یخرس الفطن عن حجته»؛ فقیر از بیان دلیلش عاجز است 📚نهج البلاغه، حکمت ۳ «العسر یشین الاخلاق» تنگدستی اخلاق را زشت می کند 📚غرر الحکم جلد ۲ «المسکنه مفتاح البوس»؛ ناداری کلید نکبت است 📚بحارالانوار جلد ۸۷ الفقر الموت الاکبر؛ فقر، مرگ بزرگ است. 📚حکمت ۱۶۳ نهج البلاغه 💢حضرت علی(ع) همچنین خطاب به فرزند خود می فرماید: 🔹پسرم! کلام فقیر شنیده نمی شود و مقام او شناخته نمی گردد. الفقیر حقیر لایسمع کلامه و لا یعرف مقامه [فقیر در چشم مردم] بی مقدار است؛ نه سخنش شنیده می شود و نه جایگاهش شناخته می شود 📚نهج البلاغه، حکمت ۴۴ T.me/mahdaviyat_mesh