🔶 دعوت به هدایت 🔷 سید رحیم میریان شواردنادزه پیام گورباچف را برای امام آورده بود، خب! در آن زمان شوروی ابرقدرت شرق بود و برای خودش ادعایی داشت، آنها یک طرف و آمریکا یک طرف بود. وقتی شواردنادزه داشت پیام را می‌برد، حاج احمد به ما گفت که: تخت منزل امام را بیرون ببرید و چهار تا صندلی در اتاق امام بگذارید که اینها روی زمین ننشینند، روی صندلی بنشینند. ما برای اولین بار صندلی گذاشتیم، زیرا امام هم روی نیمکت می‌نشست. وقتی او آمد اتفاقا او را به جماران آوردند و خیلی باعث تعجب بود که در محل جماران تا ۱۰۰ متری خانه امام کسبه زندگی می‌کنند، بقالی، قصابی و تاکسی و مردم همه هستند. وقتی به خانه امام آمد باز تعجبش بیشتر شد که در یک خانه ۷۰-۸۰ متری امام به این وضع زندگی می کند. امام هم برخلاف همه ملاقات‌هایش که روی نیمکت می‌نشستند و افراد دست امام را می‌بوسیدند و روی زمین می‌نشستند، به خاطر اینکه اینها فکر نکنند امام برای اینها تَره خورد می‌کند، رفتند پشت پرده روی صندلی نشستند، زیرا اگر امام روی نیمکتش می‌نشست شاید توقع داشتند امام جلو پایشان بلند شود، ولیکن امام برای اینکه هم آنها توقع نداشته باشند و هم این حرکت انجام نشود به پشت پرده رفتند و اینها آمدند و وسط اتاق ایستادند تا امام از پشت پرده آمد و اینها تعظیم و سلام کردند و وقتی امام نشست اینها هم روی صندلی نشستند. شواردنادزه شروع به خواندن پیام کرد. من دم در بودم، آقای صانعی و انصاری هم در اتاق نشسته بودند، در هم باز بود و از نزدیک می‌دیدم. دیدم که آقای شواردنادزه واقعا رنگش پریده و دارد با لکنت زبان جواب را می‌خواند، مترجم هم برای امام ترجمه ‌می‌کرد. متن پیام هم این بود که ما دیگر به افغانستان حمله نمی‌کنیم و از فلسطین و شما حمایت می‌کنیم. امام با ناراحتی بلند شدند و پارچه روی زانویشان را برداشتند و فرمودند: سلام من را به گورباچف برسانید و بگویید: این جواب پیام من نشد، من تو را به راهی دعوت کردم که اگر بپذیرید به راه راست می‌روید و ملت شما هم به انحراف کشیده نمی‌شوند و از دامن شرق به غرب نمی‌افتند. بعد امام نشستند و بقیه پیام را خواندند و آنها رفتند. 📚 خبرگزاری تسنیم، ۱۳۹۳/۱۱/۱۹، گفتگوی سید محمد مهدی توسلی با سید رحیم میریان از محافظان حلقه اصلی امام خمینی