🔻سودای رسیدن به بهارستان و پاستور از مسیر پیوند خیابان و دانشگاه
🔹در آستانه سالگرد وقایع پاییز ۱۴۰۱، به نظر می‌رسد عناصر رادیکال با اسم رمز «اخراج اساتید» به دنبال پیوند زدن «دانشگاه» به «کف خیابان» هستند تا زمینه را برای ورود ولو حداقلی خود به مجلس را فراهم آورند.
🔹این روزها در حالی جریان انقلابی، به مهندسی ترکیب اساتید دانشگاه‌ها و تعدیل چهره‌های علمی ناهمسو با دولت متهم است که مدعیان، خود، سابقه‌ای شگرف و سترگ در این حوزه دارند.
🔹بازنشستگی اجباری دکتر «مهدی گلشنی» نظریه‌پرداز و چهره ماندگاری که گروه فلسفه علم دانشگاه شریف را بنیان نهاد و همچنین اخراج مرحوم دکتر «ابومحمد عسگرخانی» از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به‌خاطر انتقاد از برجام، مشت نمونه خروار از تمامیت‌خواهی دولت موسوم به تدبیر و امید بود.
🔹وزارت علوم دولت روحانی حتی برخلاف قانون، بسیاری از چهره‌های بازنشسته از جمله تعدادی از ژنرال‌های دولت را در هیأت‌های علمی تعدادی از دانشگاه‌ها گنجاند.
🔹با توجه به این پیشینه تاریخی، ادعای یکدست‌سازی دانشگاه‌ها در فقره اخیر، چندین کارکرد برای اصلاح‌طلبان و یاران اعتدالی‌شان دارد:
🔹اولا چپ‌ها قصد دارند به‌سان سال‌های پسادوم خرداد، در مرحله نخست دانشگاه‌ها را ملتهب سازند و در مرحله دوم با موج‌سواری روی این التهاب، خود را به مثابه جریان دادخواه دانشجویان و اساتید جلوه بدهند، اما هدف غایی از این دو گام، تصاحب یک بازار از دست رفته دیگر، یعنی ذهنیت بدنه رأی اصلاحات است.
🔹از سوی دیگر، اصلاح‌طلبان و اعتدالیون طی یک سال اخیر بسیار کوشیدند با نرمالایز کردن شعار براندازانه زن، زندگی، آزادی و مصادره به مطلوب آن، جایی در سیاست ایران پیدا کنند. پس از تلاش برای تصاحب «کف خیابان»، به نظر می‌رسد اکنون نوبت به «فضای دانشگاه» رسیده است./ ایرنا
🆔 @nasimqazvin