#انسان_شناسی
🔹ابوذر كه تا ديروز دنبال پاى ملخى مى دويد و به خاطر هيچ زندگى مى كرد و جان مى داد، هنگامى كه عظمت خود را شناخت كه هستى به خاطر او پاگرفته و فرشته ها به خاطر او سجده مى روند، ديگر حتى بهشت او را تكان نمى دهد و جز رضوان و دستور حق او را راه نمى اندازد.
🔹ما تا كاه هستيم، با يك نسيم با يك فوت از دهان كودكى، زيرورو مى شويم و خوشحال مى شويم و خشم مى گيريم و مى ترسيم و اميد مى بنديم. با يك سلام باد مى كنيم و با يك بى توجهى پلاسيده مى شويم و دق مى آوريم.
🔹ما كه خود را نشناخته ايم، از تمام عمر خود به چند تا خانه و ماشين و ثروت و اعتبار و شهرت دلخوشيم و قانعيم. در حالى كه تمام آنچه كه در يك عمر بدست مى آوريم، سود يك لحظه ى ماست. ما حتى در يك لحظه مى توانيم از تمام دنيا و حتى از تمام بهشت بيشتر كار كنيم و مى توانيم از هستى به رضوان هست آفرين برسيم؛ كه رضوان او از همه ى اينها بزرگتر است.
📚 مسئولیت و سازندگی | ص ۱۹۰
┄┅═✧❁••❁✧═┅┄
@Nasserim
┄┅═✧❁••❁✧═┅┄