‍ "خوشیِ حقیقی" خوشیِ حقیقی، نچسبیدن به خوشی هاست. بگذار خوشی ها هر وقت خواستند بیایند و هر وقت خواستند بروند. در اسارت خوشی ها به سر بردن، ناخوشی است. خوشیِ واقعی با رها بودن از دلبستگی ها میسر می شود