شیعیان در لبنان:
مصیبتی بزرگ، پس بروند!!
نوشته‌ی سرکیس الشیخا الدویهی
نه سال پیش مقاله‌ای نوشتم با عنوان: «شیعیان مصیبتی بزرگ… پس بروند.»
این بحث همچنان ادامه دارد و شاید بی‌پایان باشد. نظر من ثابت است، دیدگاه و باورهایم تغییر نکرده‌اند، و اصول و اعتقاداتم هرگز متزلزل نشده‌اند.
این مقاله را برای جلب رضایت شیعیان یا کسب مقام از سوی دوگانه‌ی شیعه ننوشتم، بلکه برای بیان حقیقت و تنها حقیقت به نگارش درآوردم. حقیقتی که زمانی کشف کردم که از افکار به ارث‌رسیده و تعصبات کورکورانه خود را رها ساختم و با طایفه‌ی شیعه‌ی بزرگوار و نقش شیعیان در لبنان آشنا شدم.
رها شدن از افکار موروثی، امری دشوار و نیازمند شجاعت و قدرت فراوان است. با این حال، این کار، عملی قهرمانانه است که انسان را از بند محدودیت‌های خانوادگی و اجتماعی آزاد می‌کند.
من در خانه‌ای بزرگ شدم که به راست‌گویی و دفاع از حق ارزش داده می‌شد، هرچند بهای آن سنگین باشد. مقاله‌ای که نوشتم، با شجاعت و صداقت به حقیقت پرداخت و در راه عدالت قربانی‌های زیادی دادم. اما این کار را برای رضایت خدا، بیان حقیقت و حمایت از حق انجام دادم.
شیعیان در لبنان، مصیبتی بزرگ‌اند، چون برخی آنان را خطری وجودی برای لبنان و شریکانش در کشور می‌دانند.
بله، شیعیان برای ما مصیبتی هستند، چون به خفت، خواری، و ذلت تن ندادند. آنان با ارتش اسرائیل، که به شکست‌ناپذیری معروف بود، ابتدا با سنگ و روغن داغ و سپس با سلاح‌های پیشرفته و عقولی خلاق جنگیدند، شکستش دادند و جنوب عزیز ما را در سال ۲۰۰۰ از چنگال او آزاد کردند. آنان در جنگ تموز ۲۰۰۶ ثابت کردند که اسرائیل از تار عنکبوت هم سست‌تر است.
بله، شیعیان در لبنان مصیبت‌اند، چون با گروه‌های تروریستی و تکفیری با شجاعت جنگیدند، جان خود را سپر کردند و در کنار قهرمانان ارتش لبنان، کشور را از چنگال تروریسم تکفیری بیرون کشیدند و مردمش را از فجایعی هولناک نجات دادند، فجایعی که هیچ کس و هیچ طایفه‌ای را در امان نمی‌گذاشت.
شیعیان لبنان را تروریست می‌خوانند، اما آیا آنان «القاعده»، «داعش»، «جبهه النصره» و دیگر گروه‌های تکفیری را تأسیس کردند؟ آیا اسامه بن لادن، ابوبکر البغدادی و دیگر رهبران تروریسم از شیعیان بودند؟ قطعاً خیر.
می‌گویند شیعیان کافرند، اما آنان نه مسیحیان را تکفیر کردند، نه اهل سنت و نه دروزیان را. آنان راهبه‌ها، کشیش‌ها یا رهبران مذهبی را نربودند. کلیساها، صومعه‌ها و مساجد را منفجر نکردند. آنان کسی را به دلیل مذهب یا هویت نکشتند و هیچ طایفه‌ای را آواره نساختند.
می‌گویند شیعیان مزدورند، اما آنان هرگز با شیمون پرز یا نتانیاهو جلسه نگذاشتند. با افسران اسرائیلی برای اشغال لبنان تبانی نکردند و سلاح و پول از دشمن دریافت نکردند. آنان نه به «شیطان بزرگ» تسلیم شدند و نه در برابر رژیم صهیونیستی زانو زدند.
شیعیان لبنان تروریست‌اند، چون به دفاع از وطن و مردم خود برخاستند و جان و مال خود را در این راه فدا کردند. آنان یک وجب از خاک وطنشان را تسلیم نکردند، حتی قطره‌ای از منابع طبیعی کشورشان را هم معامله نکردند.
شیعیان در چشم کسانی تروریست‌اند که هرگز عطر عزت و کرامت را نچشیده‌اند. کسانی که به خفت و خواری عادت کرده‌اند و برای نان و پول بیگانه سر خم کرده‌اند.
پس بروند، زیرا آنان خائن، مزدور یا تسلیم‌شده نیستند.
بروند، چون شریف‌ترین، پاک‌ترین، زیباترین و بزرگ‌ترین‌اند.
بروند، چون وجودشان جبن و خواری را عیان می‌سازد.
بروند به دنیای محمد و مسیح، جایی که پرچم «هیهات منا الذلة» در بلندی‌ها برافراشته است.
بروند و همراه خود قهرمانان، شهیدان، مجروحان، مقاومت و صلابت‌شان را ببرند.
بروند و مجدی را که با خون و فداکاری‌هایشان برای لبنان ساختند، با خود ببرند.
اما لبنان، لبنانی که آنان با عزت خود ساختند، باقی خواهد ماند.
سرکیس الشیخا الدویهی
ترجمه
دكتر هادى انصارى
تهران ٤ آذر ماه ١٤٠٣