👈 پاسخ ـ همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد ـ به‌طور خلاصه آن است که دليل اين بی‌نشانی را 1⃣ نخست در پای‌بندی وسواس‌آميز ياران امام به اصل معتبر و مترقی «تقيه» بايد جست كه هر بيگانه‌ای را از نفوذ در تشكيلات امام مانع می‌شد، 2⃣ و سپس در ناكام ماندن جهاد شيعه در آن مرحله و به قدرت نرسيدن آنان، كه اين خود نیز معلول عواملی چند است. 💢 اگر بنی‌عباس نيز به قدرت نمی‌رسيدند، بی‌گمان تلاش و فعاليت پنهانی آنان و خاطرات تلخ و شيرينی که از فعاليت‌های تبليغاتی‌شان داشتند، در سينه‌ها می‌ماند و كسی از آن خبر نمی‌يافت و در تاريخ نيز ثبت نمی‌شد. 🚨 وقتى از تقيّه صحبت مى‌كنيم، ممكن است بگوييد تقيه متعلق به آن زمانى بود كه دولت مسلطى بر سركار بود و ما هم مخفى بوديم و از ترس او چيزى نمى‌گفتيم. نه، همان وقت هم تقيّه مسئله ترس نبود.