❇️ انسان دائما بايد متذكر باشد، واِّلا خراب خواهد شد. بزرگان و ائمه و معصومين ما، مواظب خودشان، خودسازی‌شان، نمازشان، ذكرشان، دعايشان، توجهات و توسلاتشان بودند؛ براى اينكه ضايع و خراب نشوند.✅ ⭕️ ماها خراب مى‌شويم. ما سايش و فرسايش پيدا مى‌كنيم. دل و جان ما در برخورد با حوادث روزمره زندگى، به‌طور دائم در حال فرسايش است. بايد حساب اين فرسايش‌ها را كرد و جبران آن را با وسايل درست پيش‌بينى نمود، واِّلا انسان از بين خواهد رفت. 👤👈 ممكن است انسان از لحاظ مادى و صورى، تنومند و فربه هم بشود، اما اگر به فكر جبران اين سايش‌ها نباشد، از لحاظ معنوى نابود خواهد شد. 🌺 قرآن مى‌فرمايد: «اِن الذين قالوا ربُّنا الله ثُم استَقاموا تتَنزل َعليهم الملائُِكة»."۲" ربنا الله، يعنى اعتراف به‌عبوديت در مقابل خدا و تسليم در مقابل او. ☝️ اين چيز خيلى بزرگى است، اما كافى نيست. وقتى مى‌گوييم ربنا الله، براى همين لحظه‌اى كه مى‌گوييم، خيلى خوب است، اما اگر ربنا الله را فراموش كرديم، ربنا اللهِ امروز ما ديگر براى فرداى ما كارى صورت نخواهد داد. 〽️ لذا مى‌فرمايد ثم استقاموا، پايدارى و استقامت كنند و در اين راه باقى بمانند.✔️ ✨⬅️ اين است كه موجب مى‌شود تتنزل عليهم الملائكة، واِّلا با يك لحظه و يك برهه خوب بودن، فرشتگان خدا بر انسان نازل نمى‌شوند، نور هدايت و دست كمك الهى به سوى انسان دراز نمى‌شود و انسان به مرتبه عباد الصالحين نمى‌رسد. بايد اين را ادامه داد و در اين راه باقى ماند؛ ثم استقاموا. اگر بخواهيد اين استقامت به‌وجود آيد، بايد به طور دائم مراقبت كنيد كه اين بار مبناى معنويت از سطح لازم پايين نيفتد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۲(سوره مباركه فصلت/ آيه ۳۰)