اصول کار تشڪ✌️ـیلاتی
👈👤 يكى از دوستان بحث انتقاد را پيش كشيد و اتفاقا به نكته خوبى اشاره كرد. به عنوان مثال،آمديم و لحنى
👌✅ على‌اىّ‌حال، اگر جبهه خودى يكپارچه شد، تلاش مضاعف كرد و از تلاش مضاعف خسته نشد، به كارها كيفيت بخشيد و به ايجاد يك تمركز واقعى پرداخت، آنوقت «لَدى مصلحة، لَدى‌الاقتضاء»"۱" اين جبهه حق دارد به سراغ كسانى از آن جبهه برود. 👤← مثل انسانى كه با معده سالم، به سراغ لقمه‌اى مى‌رود تا آن را بخورد و هضم كند و جزو بدنش سازد. ➿ حرفى نيست. اما مادام كه چنين ابتكار عمل و اقتدار و توانايى‌اى در جبهه خودى نيست، بيش از هر كار، واجب‌تر از هر كار، بايد مواظب خودش باشد تاجبهه مقابل او را نخورد و به هضمش نپردازد.× 💬 من اصلا نمى‌گويم كه مخاطبتان يك عده خودى باشند. مخاطب شما همه بشريتند؛ «َوَ ما ارسلناك اِلا َكافة للناس»۲ نمى‌گويم كه شما يك مشت حزب‌اللهى مؤمن را پيدا كنيد؛ آنها را آهسته و مثلا خصوصى بياوريد، حرف‌هايى به آنها بزنيد و سپس ولشان كنيد؛ بقيه هم خودشان بروند. من اين را نمى‌گويم. 📌 من مى‌گويم شما مشخصه خودتان را در پيامتان حفظ كنيد و بگذاريد كسانى كه مخاطبتان قرار مى‌گيرند، اين طعم برايشان خوشايند باشد. 👌 مثل همان كارى كه پيامبران و مصلحين دنيا كردند. واِلا اگر قرار باشد با دست خودمان، دور خودمان ديوار بكشيم كه واويلاست! ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(آنجا كه مصلحت حكم كند، آنجا كه اقتضا باشد.) ۲(سوره مباركه سبأ/ آيه ۲۸» : و ما تو را براى همه مردم جز مژده‌رسان و بيم‌دهنده نفرستاديم ...»)