✴️ ۳- دوری ازخودخواهی و پذیرش انتقاد ⏪ نکتۀ دیگر دوستان، اهمیت خالی کردن خودمان از خودخواهی‌های مفرطـ -یک ملاك لااقل می‌گویم- لااقل به این اندازه که تاب شنیدن انتقاد ازخودمان را از زبان دیگران داشته باشیم. این موارد باید در داخل ما رشد کند.✔️ 🌐 انجمن‌های اسلامی، اعضا‌ی‌شان را به این صورت رشد دهند که لااقل بدون اخم و ناراحتی، نمی‌گویم باخنده، انتقادِ انتقاد کننده را تحویل بگیرند. نمی‌گویم من به حد کمال رسیده‌ام اما همیشه در سفرهایی که به شهرستان‌ها می‌روم به دوستان می‌گویم: به من محبت می‌کنید و می‌گویید سخنرانی شما خوب است ولی عیب‌های‌ سخنرانی مرا نیز بگویید چون تا عیب‌های آن را نگویید رشد نمی‌کنیم.☝️ 〰 ممکن است عیب‌هایی را هم که می‌گویند، ته‌دلم ناراحت شوم. خوب، من هم انسان هستم، ممکن است احساسم جریحه‌دار شود اما این سبب نمی‌شود که من باز از آن اصرار خود دست برندارم.👌 📌 باز هم می‌گویم اگر عیبی در کار ما هست بگویید؛ یعنی، اگر می‌خواهیم تکامل پیدا کنیم با همین جریحه‌دار شدن احساس باید ساخت. 🗯 دوستان عزیز، اگر ما نتوانیم در داخل خود صریحا از همدیگر انتقاد کنیم کار ما پیش نمی‌رود.⭕️ 🎤 همین طور که در قسمت قبلی عرض کردم؛ لازم نیست انتقاد و صراحت با خشونت و با آهنگ‌های تلخ همراه باشد، می‌تواند شیرین باشد. صراحت باید باشد ولی باشیرینی.➡️