♦️از دیگر کارهای آیت الله صدر، تألیف سلسله کتابهای «الاسلام یقود الحیاه» در شش جلد بود که شامل بحثهایی نظیر: قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، منابع قدرت دولت اسلامی، اقتصاد جامعه اسلامی و ...... می شود. از کارهای آیت الله صدر برای بیداری مردم عراق و آماده کردن آنها برای قیام ، برگزاری تفسیر موضوعی قرآن بود ( آن هم بعد از تعطیل کردن درس خارج فقه!)که جنب و جوشی در میان توده مردم به وجود آورده بود. حکومت صدام به وحشت افتاد و برای جلوگیری از هر گونه تحرک، در یک حمله همه جانبه نمایندگان آیت الله صدر را در تمام شهرهای کشور دستگیر و زندانی کرد. ♦️شهید صدر روز 16 رجب 1399ق. را روز اعتراض و اظهار انزجار از اعمال ظالمانه رژیم اعلام کرد. مردم به اطاعت رهبر و مرجع تقلید خود برخاستند و برای بیعت با رهبرشان به خانه او شتافتند..... همان شب آیت الله صدر دستگیر و روانه بغداد شد. در سازمان امنیت بغداد، از او خواستند که دست از پشتیبانی انقلاب اسلامی بردارد و مردم عراق را تحریک نکند. اما شجاعانه جواب داد. «من یک مسلمانم و در برابر سرنوشت همه مسلمانان جهان مسئولم باید به وظیفه شرعی خود عمل کنم و وظیفه شرعی منحصر به ایران و عراق نیست. ♦️حمایت از انقلاب اسلامی ایران و رهبری آن هم، یک وظیفه شرعی است» همان روز بنت الهدی، به ایراد یک سخنرانی در حرم امام علی (ع) پرداخت و از مردم خواست که به خیابانها بریزند و به رژیم بعثی اعتراض کنند. همینگونه نیز شد و رژیم مجبور شد که آیت الله صدر را آزاد کند.برای قطع رابطه مردم با آیت الله صدر، نیروی امنیتی سر کوچه آیت الله صدر و کوچه های اطراف، مستقر شدند. بدین گونه محاصره خانه آیت الله صدربه مدت نه ماه آغاز شد. در این مدت، رژیم با فرستادن مأموران و مزدوران خود سعی کرد او را از راهی که در پیش گرفته، منصرف کند، ولی او ثابت و استوار ایستاد تا اینکه در روز شنبه 19 جمادی الاول 1400ق (16 فروردین 1359ش)، « ابو سعید» رئیس سازمان امنیت نجف، با عده ای از مزدوران امنیتی، آیت الله صدر را دستگیر و به سرعت از نجف به بغداد منتقل کرد. فردای آن روز، حکومت بغداد، اقدام به دستگیری بنت الهدی کرد که مبادا بنت الهدی بار دیگر مردم را به اعتراض و تظاهرات دعوت کند و رژیم را رسوا نماید! برزان ابراهیم، برادر ناتنی صدام و رئیس سازمان امنیت کشور، در زندان از آیت الله صدر خواست که فقط چند کلمه بر ضد امام خمینی و انقلاب اسلامی بنویسد، تا آزاد شود، و گرنه کشته خواهد شد! آیت الله صدر این خواسته را رد کرد و گفت: «من آماده شهادتم، هرگز خواسته های غیر انسانی و ضد دینی شما را قبول نخواهم کرد و راه من همان است که انتخاب کردم!....» ♦️وقتی مزدوران بعثی، از منصرف کردن آیت الله صدر و خواهرش مأیوس شدند، آن دو علوی پاک نژاد مظلوم را در روز سه شنبه 23 جمادی الاول 1400ق (19 فروردین1359 ش) زیر شکنجه به شهادت رساندند. جنازه آن دو شهید در جوار مرقد امام علی (ع)، در آرامگاه خانوادگی «شرف الدین» به خاک سپرده شد. پیام امام خمینی(ره) به مناسبت شهادت مظلومانه آن دو شهید: «...مرحوم آیت الله شهید سید محمد باقر صدر و همشیره مکرمه مظلومه او که معلمین دانش و اخلاق و مفاخر علم و ادب بود، به دست رژیم منحط بعث عراق با وضع دلخراشی به درجه رفیعه شهادت رسیده اند. شهادت ارثی است که امثال این شخصیتهای عزیز از موالیان خود برده اند...»