۱. از اجرای «حکم خدای متعال»، خشنودیم. ۲. چنانچه «قصاص» نباشد، «جان انسان» در جامعه، بی ارزش می شود، و «قتل» و «جنایت»، رواج می یابد. ازاین رو قصاص، عامل زندگیست؛ «مرگ قاتل» است و «زندگی جامعه». ۳. حکومت اسلامی، اهل «مداهنه» و مصانعه» نیست! علی بن ابی ابیطالب، در مقام اجرای حکم دین، «هیچ استثنائی» قائل نبود. ۴. در روایات آمده است که : «اجرای یک حکم الهی»، از باریدن چهل روز باران، برکات بیشتری برای اهل زمین خواهد داشت. ۵. بارها دیده ایم که «لات ها و اراذل بی هویت»، که گاه ورزشکار نیز بوده اند، چگونه سلب امنیت کرده اند. جامعه کنونی ما، محتاج «قاطعیت در اجرای قانون» است، نه مماشات و عقب نشینی و انفعال.