شیخ حسین انصاریان: یک روضه خوان خوب و با اخلاص به نام آقاشیخ امیر محمدی که پای منبرش مردم خوب گریه می‌کردند در شرح حال خود می‌نویسد در یکی از شب جمعه‌ها یک ساعت بعد از نیمه شب بلند شدم و به سمت تخت فولاد حرکت کردم تا در دعای کمیل دعاخوانان بسیار مهم اصفهان شرکت کنم. وقتی به تکیه مرحوم آیت الله العظمی سید محمد باقر درچه ای رسیدم یک ساعت مانده بود دعای کمیل آغاز شود برای همین گلیم‌ها همه تاکرده بود و من روی یکی از همین گلیم‌های تاکرده نشستم و منتظر ماندم تا مراسم شروع شود. وی افزود: ناگهان چشمم به قبر سید محمدباقر افتاد گفتم تو یقیناً نزد پروردگار آبرومند هستی و من یک روضه خوانی هستم که به اندازه انگشت کوچک شما هم نمی‌شوم، اگر ممکن است از عالم برزخ خودت به من خبر بده. این کارشناس مذهبی ادامه داد: این روضه خوان می‌گوید در حال خودم بودم، چشمم گرم شد و خوابم برد دیدم جمعیت بسیار قابل توجهی که عده‌ای ایستاده و عده‌ای نشسته اند و آیت الله درچه ای نیز بین این جمعیت با لباس سفید ایستاده است، برگشت و به من گفت شیخ امیر از برزخ خبر می‌خواهی؟ گفتم: بله! گفت: در دنیا که بودم هر قدمی برای امام حسین برداشتم و هر کار خیری که برای حضرت انجام دادم در برزخ پای من حساب شد. به من گفت شیخ امیر هرگز هرگز از حسین و راه حسین زمانی که ملک موت نیامده تو ببرد دست برندار اینجا بیایی می‌بینی که همه اش حسین است.