🔥کروزول – از پیشتازان #هوش_مصنوعی – درباره پروژه شبیه‌سازی کامل رفتارها و واکنش‌های عاطفی در روبات‌ها اطمینان دارد؛ چیزی که هوش مصنوعی ضعیف نامیده می‌شود. اما درباره تحقق یا حتی امکان سنجش تجربه درونی آگاهانه (هوش مصنوعی قوی) مطمئن نیست. 🔥دریفوس اما از این هم فراتر می‌رود و امکان هر دو را منتفی می‌داند. استدلال وی – که بنحوی مفصل‌تر در مقاله/کتاب مشهور وی با عنوان "کامپیوترها چه کاری (هنوز) نمی‌توانند انجام دهند" آمده – بر این نکته استوار است که توانایی ما در انجام واکنش‌های بجا و متناسب، یک نوع مهارت غیر قابل بیان و پیشامفهومی از سنخ know how است که قابل تقلیل به کدگذاری‏‌های گزاره‏ای در برنامه‌‏نویسی یا مدل‌سازی درسیستم‌های قانون‌محور نیست (هرچقدر پایگاه داده آن جامع و عظیم باشد). 🔥طراحان شبکه‌‏های نورونی مصنوعی توافق دارند که یک شبکه هوشمند با توجّه به نمونه‌‏های کارآموزی‌شده از ورودی‏‌های مرتبط با یک خروجی خاص، باید بتواند ورودی‏‌های دیگر "از همین نوع" را با همین خروجی مرتبط سازد. ولی «از یک نوع بودن» را چه چیزی مشخّص می‏‌کند؟ 🔥دریفوس اعتقاد دارد تعمیم مذکور و متناسب بودن واکنش‌های انسان‌ها در هر موقعیت جدید، بسرعت و بر تجربه درونی و حس عمومی (common sense) استوار می‌شود. بلکه شاید هیچ دسته واقعیت‏‌های فارغ از کانتکست (Context-free) وجود نداشته باشد که شیوه‌های رفتاری را مدل‌سازی و تعمیم دهد. @PhilMind