قرآن ترجمه المیزان
سوره 26
سوره مبارکه الشعراء
صفحه 373
إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137)
اين [دعوت تو چيزى] جز روش پيشينيان نيست. (137)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138)
و ما گرفتار عذاب [که تو به آن تهديد مى کنى ]نخواهيم شد. (138)
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139)
پس او را تکذيب کردند و [ما] هلاکشان کرديم، بى شکّ در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (139)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140)
و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (140)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141)
قوم ثمود رسولان را تکذيب کردند. (141)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142)
آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (142)
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143)
همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (143)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144)
پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (144)
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145)
و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (145)
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146)
آيا شما در آنچه در اين جا (دنيا) هست، ايمن رها خواهيد شد؟ (146)
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147)
در باغ ها و چشمه سارها، (147)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148)
و کشتزارها و نخلستان هايى که شکوفه هايشان نرم و لطيف است. (148)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149)
و از کوه ها با مهارت خانه هايى مى تراشيد. (149)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150)
پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (150)
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151)
و از فرمان مسرفان اطاعت نکنيد. (151)
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152)
همانان که در زمين فساد مى کنند و اصلاح نمى کنند. (152)
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153)
گفتند: جز اين نيست که تو از آنانى که سخت سحر زده اند. (153)
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154)
تو جز بشرى مانند ما نيستى، اگر راست مى گويى معجزه اى بياور. (154)
قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155)
گفت: اين ناقه اى است [که شما خواستيد ]سهمى از آب براى او و سهم روز معيّنى براى شما است. (155)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156)
و آسيبى به او نرسانيد که عذاب روزى بزرگ شما را فرا مى گيرد. (156)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157)
پس ناقه را کشتند و به دنبال آن پشيمان شدند. (157)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158)
آن گاه عذاب [موعود] آنان را فراگرفت، بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (158)
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159)
و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (159)
🌸🌸🌸
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d