🌺نکته تفسیری صفحه ۱۲۳🌺 آزمونی برای مشخّص شدن خدا‏ترسان: حج و عمره، از عباداتی است که انسان را از جهان ماده جدا می کند و در محیطی سرشار از معنویت فرو می برد. دوران کوتاهی که انسان به این عبادت مشغول است، دوران ارزشمندی برای خودسازی و تقویت روح و مبارزه با نفس سرکشش است. از زمانی که شخص مُحرِم می شود، بسیاری از کارهایی که تا آن زمان برایش حلال بوده، حرام می شود و او برای فرمان برداری از خدا باید از آن کارها دست بکشد؛ کارهایی مانند نگاه در آینه، خوشبو کردن بدن یا لباس و ... . بر اساس این آیات، یکی از کارهای ممنوع برای شخص مُحرِم، صید و شکار است. در گذشته، عمل به این دستور برای زائران خانه‏ ی خدا مشکل بود؛ چرا که مردم به آسانی به مواد غذایی دسترسی نداشتند. می دانیم که این آیات در سال صلح حدیبیه نازل شد، و به نقل تاریخ، در آن سال، حیوانات تا کنار چادرهای مسلمانان می آمدند و به آسانی می شد آنها را شکار کرد؛ ولی مسلمانان به فرمان خدا حق نداشتند آنها را شکار کنند. نکته‏ ی مهمّی که این آیات به آن اشاره کرده، علّت این تحریم است. بر اساس این آیات، فلسفه‏ی این نهی الهی، «مشخص شدن کسانی است که با اینکه خدا را نمی بینند و او از چشمانشان پنهان است، از او می ترسند و از فرمانش سرپیچی نمی کنند». آری، خداوند در این آیه و آیات فراوان دیگری به این نکته اشاره کرده که فرمانبری و اطاعتی ارزش دارد که از ترس «خدای ناپیدا» صورت پذیرد؛ و الّا ایمان و اطاعت از خدا در هنگام دیدن نشانه های قدرت و عذاب او اهمّیتی ندارد؛ زیرا در آن هنگام، انسان مجبور به ایمان آوردن است و اختیاری برای فرمانبرداری یا نافرمانی ندارد. در روایتی از امام صادق نقل شده است: «چنان از خدا بترس که گویی او را می بینی، و اگرچه او را نمی بینی، او تو را می بیند. اگر فکر کنی که خدا تو را نمی بیند، بی شک کافر شده ای، و اگر فکر کنی که او تو را می بیند و باز هم مرتکب نافرمانی اش شوی، او را کوچک ترین کسی شمرده ای که تو را می بیند!» 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d