🔸 برای درک این اشتباه، خوب است یک بار دیگر نگاهی به برنامۀ اوّل توسعه بیندازیم. در برنامه اول توسعه، برای اوّلین بار پس از انقلاب، به صورت رسمی در زمینۀ کنترل جمعیت، چشم‌اندازی برای جامعۀ ما در نظر گرفته و تبیین و هدف‌گذاری شد. 🔸 در سال ۱۳۶۸، خطوط کلّی سیاست محدود کردن فرزندآوری در کشور، این گونه تبیین شده بود که نرخ باروری از 6.4 نوزاد به ازای هر زن در سنّ باروری، به چهار نوزاد در سال ۱۳۹۰ برسد. این هدف در سال ۱۳۷۱ محقّق شد؛ یعنی هدفی که بنا بود ۲۳ سال بعد به دست بیاید، سه سال بعد، جامۀ عمل پوشید. هشت سال پس از آن، یعنی در سال ۱۳۷۹ نیز به نرخ 2.1فرزند رسیدیم. 🔸 نرخ 2.1 فرزند را «سطح جانشینی جمعیت» می‌گویند؛ یعنی وقتی به ازای هر پدر و مادری، دو فرزند وجود داشته باشد، این دو فرزند، جانشین پدر و مادر می‌شوند. در نتیجه، وقتی پدر و مادر از دنیا می‌روند، هر کدام برای خود یک جانشین خواهند داشت. 🔸آن یک دهمِ اضافه را هم برای مرگ و میرهای غیرطبیعی در نظر گرفته‌اند. در این شرایط، در طی دو نسل، جمعیت، تثبیت می‌شود. ایران! جوان بمان! ص ۲۸ #سرطان_اصلاحات #پیری_جمعیت به #کانال_خط_شکن_بپیوندید.👇👇 Join🔜 @Khatshekan1🙏 ─┅═ঊঈ🍃🍂🍁🍃ঊঈ═┅─