.🌸 در مکتب حضرت روح الله این‌طور نیست که دعا براى تعلیم ما باشد، دعا براى خودشان ائمه علیهم‌السلام بوده است؛ خودشان مى‌ترسیدند؛ از گناهان خودشان گریه مى‌کردند تا صبح. از پیغمبر گرفته تا امام عصر سلام‌الله‌علیه، همه از گناه مى‌ترسیدند! گناه آنها غیر اینى است که من و شما داریم؛ آنها یک عظمتى را ادراک مى‌کردند که توجه به کثرت، از گناهان کبیره است پیش آنها... آنها در مقابل عظمت خدا وقتى که خودشان را حساب مى‌کنند، مى‌بینند که هیچ نیستند و هیچ ندارند. واقع مطلب همین است؛ جز او کسى نیست و چیزى نیست... آنها در ضیافت بوده‌اند؛ در مافوق ضیافت هم بوده‌اند. در ضیافت بوده‌اند و از اینکه حضور در مقابل حق تعالى دارند و معذلک دارند مردم را دعوت مى‌کنند، از همین کدورت حاصل مى‌شده. توجه به مظاهر الهى، از غیب متوجه شدن به شهادت و به مظاهر الهى ولو همه‌اش الهى است، براى آنها همه الهى است لکن معذلک از آن جایى که، از آن غیبى که آنها مى‌خواهند که "کمال انقطاع الیک" است، وقتى که توجه مى‌کنند به مظاهر، این گناه بزرگ است؛ این گناه نابخشودنى است؛ این "دار غرور" است پیش حضرت سجاد؛ توجه به ملکوت دار غرور است؛ توجه به مافوق ملکوت هم دار غرور است. توجه به حق‌تعالى طورى که دیگر ضیافتى در کار نباشد که مخصوص کمّل اولیاء است، آنجا دیگر ضیافت‌الله نیست در کار. 📚 صحیفۀ نور، ج۲۰، ص۸۷ و ۸۸. به کانال بپیوندید Join🔜 @Qorany🙏 ─┅═ঊঈ🍃🍁🍃ঊঈ═┅─ https://eitaa.com/joinchat/1213988872C808500f015