🔸 #محمد_اللیثی در سال 1331 شمسی در روستای نخاس از توابع شهر زقازیق در استان شرقی مصر به دنیا آمد و در خانواده‌ای قرآنی رشد و تربیت یافت، پدرش «محمد ابوالعلا» تنها فردی بود كه در روستا توانسته بود كل قرآن كریم را حفظ كند. 🔸وی در سال 1378 به همراه استاد احمد نعینع به ایران سفر کرد و با تلاوت های زیبای خود شوق و شور بسیاری را در بین دوستداران قرآن کریم به راه انداخت. 🔸بنا به گفته محسن موسوی‌بلده استاد قرآن کریم وی در ایام محرم در دانشگاه علوم و فنون فارابی حضور داشت و پس از پایان مراسم قرائت زیارت عاشورا هنگامی که ذاکر اهل بیت (ع) سلام بر امام حسین(ع) را خواند دستمالی را جلوی صورت گرفته و گریه می‌کرد به طوری که شانه‌ها و بدنش می‌لرزید. وی سپس با همان حال بغض‌کرده آماده تلاوت قرآن شد و در ابتدای این تلاوت حالت حزن و بغض آلودگی مشهود بود. وی آیات ۱۸۹ تا ۱۹۵ سوره مبارکه آل‌عمران را تلاوت کرد که بنا بر گفته خود او، ماندگارترین تلاوتش بوده، هم‌چنان‌که اساتید مصری پس از انتشار این تلاوت، وی را استاد نامیدند. او نیز در آخرین مصاحبه‌های عمرش گفت که بهترین شب عمرش در ایران گذشت و تلاوتی ماندگار را به یادگار گذاشت. همچنین ذکر مصیبت امام‌حسین(ع) چنان این قاری را منقلب کرده بود که تا دو روز پس از آن، روی پای خود می‌زد و اسم سید‌الشهداء را صدا میزد و دخیلُک یا عباس می‌گفت. 🔸وی پس از مراجعت از سفر ایران احساس کرد که حنجره اش توان قرائت قرآن همانند گذشته را ندارد، به همین منظور به پزشک مراجعه کرد اما درمان حاصل نشد و وی پس از شش سال مداوای بی‌حاصل در روز یکشنبه 14 اسفند 1384 به دیدار معبود شتافت.