#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از كافران پيروى كنيد، شما را به عقب بازمى‌گردانند و از دينتان روى‌گردان مى‌كنند و از زيان‌كاران خواهيد شد. (149) آنان سرپرست و ياور شما نيستند، بلكه خدا سرپرست شماست و او بهترين ياور است. (150) به زودى در دل كافران- بدان‌سبب كه چيزهايى را شريك خدا قرار دادند كه خدا هيچ برهانى بر شريك بودن آن‌ها فرونفرستاده است- هراس مى‌افكنيم، و جايگاهشان آتش است و بد جايى است جايگاه ستمكاران. (151) همانا خدا راستى و درستى وعده خود را در مورد پيروزى شما به ثبوت رسانيد، آن‌گاه كه در ساعات نخستين نبرد، به اذن او كافران را مى‌كشتيد و ريشه‌كن مى‌كرديد و همچنان پيش مى‌رفتيد، تا وقتى كه در پاسدارى از گذرگاه احد سستى كرديد و در آن كار كشمكش نموديد و سرانجام دستور پيامبر را نافرمانى كرديد و گذرگاه را رها ساختيد، و اين بعد از آن بود كه خداوند آن‌چه را دوست مى‌داشتيد (غنيمت‌هاى جنگى) به شما نشان داده بود- آرى، از ميان شما كسانى‌اند كه دنيا را مى‌خواهند و از ميان شما كسانى‌اند كه سراى آخرت را مى‌طلبند- سپس شما را از تعقيب دشمن بازداشت تا شما را بيازمايد، و سرانجام از گناه شما درگذشت، چرا كه خدا داراى تفضّل است و بر مؤمنان تفضّل مى‌كند. (152) ياد كنيد هنگامى را كه از صحنه پيكار دور مى‌شديد و به هيچ‌كس توجه نمى‌كرديد و آن‌چنان دور شديد كه پيامبر پشت سر آخرين نفرات شما، شما را به بازگشت فرامى‌خواند ولى اعتنايى نمى‌كرديد. پس از آن خداوند غم از دست دادن يارى خدا را به جاى غم از دست دادن غنايم و تحمّل گزندها، به شما عطا كرد تا بر آن‌چه از دست شما رفته و گزندهايى كه به شما رسيده بود اندوه مخوريد، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد آگاه است. (153)