مطابق با اصل ۴۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی موظف به «تأمین‏ نیازهای‏ اساسی‏: مسکن‏، خوراک‏، پوشاک‏، بهداشت‏، درمان‏، آموزش‏ و پرورش‏ و امکانات‏ لازم‏ برای‏ تشکیل‏ خانواده‏ برای‏ همه‏» است. با حقوق ۱۳ میلیون تومانی کدام یک از این نیازها برآورده می‌شود؟! آیا اعضای هیات دولت، نمایندگان مجلس، اعضای شورای نگهبان و سایر مقامات تصریح شده در ماده ۷۱ قانون مدیریت خدمات کشوری، حاضرند فقط برای ۱ ماه با حقوق حداقلی زندگی خود را بگذرانند؟! در جامعه‌ای که حداقل بگیران توان تامین نیازهای اساسی و قانونی خود را ندارند، چرا باید مقامات کشوری حقوق‌های چند ده میلیونی بگیرند؟! آیا این تبعیض مطابق شرع، قانون اساسی و فرامین بزرگان انقلاب است؟! اصل سوم قانون اساسی: «دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است همه امکانات خود را برای رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمینه های مادی و معنوی» بکار گیرد. شهید مطهری: «این که در یک اجتماع، یک مدیرکل بی‏‌مصرف ماهی دوهزار، سه هزار تومان حقوق می‏ گیرد ولی یک کارگر روزی ده تومان، که اگر همه روزه بگیرد ماهی سیصدتومان می‏ شود، یک کار ظالمانه است. هیچ دلیلی ندارد که حقوق رفتگر نباید از سیصد تومان مثلًا بالاتر باشد و حقوق یک وزیر نباید از سه هزار تومان کمتر باشد.» 🔘 دیده‌بان بوشهر @Radmanminer