خلف وعده خداوند نسبت به موسی علیه السلام !!!! 🤔#پرسش ❓مگر خداوند در قرآن نمی گوید که من در وعده خود تخلف و خلف وعده نمی کنم , پس چرا با حضرت موسی وعده کرد که سی روز باید به کوه طور برود اما بعد چهل روز او را نگه داشت !!!! 💠#پاسخ💠 👌خداوند می فرماید : "و ما به موسى سى شب وعده گذارديم سپس آن را با ده شب (ديگر) تكميل نموديم‏ و وعده خدا با او در چهل شب پایان یافت " " وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَة ..." ( اعراف ١٤٢ ) ❕طبق روایات وعده ابتدایی خداوند به موسی علیه السلام به سی شب مشروط بوده است که بدایی و مقتضی برای تغییر ایجاد نشود اما چون مقتضی و علتی برای تغییر ایجاد شد , خداوند نیز ده شب دیگر بر آن وعده قبلی افزود و میقات را چهل شب تمدید کرد , چنان که محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام در مورد سخن خداوند «و إذ واعدنا موسی اربعین لیله» روایت می‌کند که فرمود : " در علم و تقدیر سی شب بود سپس بدا حاصل شد در نتیجه ده روز دیگر را به آن اضافه کرد و میقات پروردگارش از اول تا آخر، چهل شب طول کشید. " " عن أبي جعفر (عليه السلام)، في قوله: وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى‏ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً. قال: «كان في العلم و التقدير ثلاثين ليلة، ثم بد الله فزاد عشرا، فتم ميقات ربه للأول و الآخر أربعين ليلة». 📚تفسیر عیاشی ج 1 ص 44 ❕عملکرد بنی اسرائیل موجب شد که خداوند تقدیر سی شب در وعده موسی علیه السلام را تغییر دهد و بداء حاصل کند تا چهل شب و از این طریق بنی اسرائیل را بیازماید که چقدر در اعتقاد خود به موسی ع و خدای او راسخ هستند , چنان که مفسرین می نویسند : "خداوند براى آزمودن بنى اسرائيل نخست موسى ع را براى يك مواعده سى روزه دعوت نمود، سپس آن را تمديد كرد، تا منافقان بنى اسرائيل صفوف خود را مشخص سازند. از امام باقر ع چنين نقل شده كه فرمود: هنگامى كه موسى ع به وعده‏گاه الهى رفت با قوم خويش قرار گذاشته بود غيبت او سى روز بيشتر طول نكشد، اما هنگامى كه خداوند ده روز بر آن افزود، بنى اسرائيل گفتند: موسى ع تخلف كرده است، و به دنبال آن دست به كارهايى كه مى‏دانيم زدند (و گوساله‏پرستى كردند) " 📚تفسير نمونه، ج‏6، ص: 340 _ البرهان فی تفسیر القرآن ج 2 ص 33 ❕در توضیح عقیده شیعه به بداء و چیستی بداء , برخی از محققین می نویسند : " خداوند داراى قدرت و سلطه مطلق بر جهان هستى است و هر زمان بخواهد مى تواند تقديرى را جايگزين تقدير ديگر سازد، در حالى كه بر هر دو تقدير، علم پيشين داشته و هيچ گونه تغييرى نيز در علم وى راه نخواهد يافت، زيرا تقدير نخست چنان نيست كه قدرت خدا را محدود ساخته و توانايى دگرگون كردن آن را از او سلب كند. خداوند متعال بر خلاف عقيده يهود كه مى گفتند: «يد اللّه مغلولة»، «دست خدا بسته است»، قدرت گسترده اى دارد و به تعبير قرآن دست او باز است «بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ». ( مائده 64 ) ❕ إعمال قدرت از سوى خداوند و اقدام وى به جايگزين كردن تقديرى به جاى تقدير ديگر، بدون حكمت و مصلحت انجام نمى گيرد و انجام اين كار در گرو اعمال خود انسان است كه از طريق اختيار و برگزيدن زندگى شايسته يا ناشايسته، زمينه دگرگونى سرنوشت خويش را فراهم سازد. فرض كنيم انسانى، حقوق والدين و بستگان خود را مراعات نمى كند. طبعاً اين عمل ناشايست و در سرنوشت او تأثير ناخوشايندى خواهد داشت. حال اگر در نيمه زندگى از كرده خود نادم گشته و از آن پس به وظايف خود در اين باره اهتمام ورزد، در اين صورت زمينه دگرگونى سرنوشت خود را فراهم كرده و مشمول آيه «يَمْحُوا اللّهُ ما يَشاءُ وَيُثْبِتُ» خواهد گشت. اين مطلب در عكس قضيه نيز حاكم است. " 📚راهنمای حقیقت ص 98 ▫️ادامه 👇👇👇