🎇 نوح (ع) از كفر درونى پسرش اطلاع نداشت: نوح فرزند خود را كه در نقطه دورى كناره ‏گيرى كرده بود از همان دور صدا زد و در ندايش گفت: «يَا بُنَيَّ». كلمه «بُنَيَّ» مصغر (یعنی كوچك شده) كلمه «اِبْنِي» است، كه به معناى پسرم مى ‏باشد، قهراً كلمه «بُنَيَّ» معناى پسركم را مى‏ دهد، و اضافه كردن اين كلمه به ياى متكلم براى اين است كه بر شفقت و مهربانى گوينده دلالت كند و به پسر بفهماند كه پدرش او را دوست مى ‏دارد و خير او را مى ‏خواهد. او گفت: اى پسرك من، با ما سوار بر كشتى شو، و «با كافران» مباش، و گرنه در بلاء شريك آنان خواهى شد، همانطور كه در همنشينى و سوار نشدن بر كشتى شريك آنهايى. نوح (ع) در گفتارش نفرمود «از كافران مباش» براى اينكه خيال مى ‏كرد مسلمان است، چون از نفاق دلش خبر نداشت و نمى ‏دانست كه او تنها به زبان مسلمان و مؤمن است، بدين جهت بود كه او را صدا زد تا با مسلمانان باشد و سوار بر كشتى شود، و خلاصه اگر از كفر درونى پسرش اطلاع مى ‏داشت او را صدا نمى ‏زد. (ترجمه تفسير الميزان، ج‏10، ص: 344)