مردان بزرگ چون کوه هستند ،هر چه از آن‌ها دورتر شویم، عظمت‌شان را بهتر می‌بینیم و حمزه سیدالشهدا، یکی از همان کوه‌هایی‌ بود که تا وقتی در کنار پیامبر بود، شاید تنها قامت بلندش و شمشیر بُرنده‌اش دیده می‌شد اما وقتی افتاد، وقتی بر سینه‌اش نشستند و سینه‌اش را شکافتند، تازه امت فهمید که چه سایه‌ای را از دست داده است. او تنها جنگجویی نبود که با یک غرش، صفوف دشمن را می‌شکافت، او تجسم بزرگواری بود در روزهایی که اسلام تازه داشت الفبای بقا را یاد می‌گرفت! اگر حمزه و جعفر بودند، دستِ خلافت هرگز از آسمانِ علی پایین کشیده نمی‌شد، تاریخ گاهی با نبودن‌ها ساخته می‌شود، نه با بودن‌ها و نبودن حمزه، سکوتِ سهمگینی بود که راه را برای یک زخم تاریخی هموار کرد. ☕️ @Razee_man