«هیئت‌های سکولار»، خصوصیّت حیات‌بخشی ندارند؛ چون به نوعی سوگواریِ «شخصی‌شده» و «باطنی‌شده» متمایل هستند که هیچ مخالفی ندارد و تغییری را در جامعه رقم نمی‌زند و کاری با آنچه در بستر جامعه رخ می‌دهد ندارد. این در حالی است که قیام امام حسین به این دلیل «حیات‌بخش» بود که در برابر عواملِ مرگ‌آفرینِ اسلام ایستاد و آنها را برانداخت. اگر هیئت‌ها، این خصوصیّت را نداشته باشند، منجر به احیای اسلام نخواهند شد، بلکه حتّی باید گفت هیئت‌های سکولار، تحریف‌گرِ عاشورا نیز هستند؛ زیرا هستۀ مرکزیِ قیام عاشورا را می‌گیرند و صورتی تحریف‌شده و تقلّبی از آن ارائه می‌دهند که کارکرد و ثمری ندارد. اگر «هیئت‌های سکولار» در برابر جوهر و هویت عاشورا ایستاده‌اند، «هیئت‌های غیرانقلابی» نیز چنین حکمی دارند؛ این دو، لبه‌های یک قیچی هستند که یکی «سیاست» را می‌راند و دیگری «سیاست‌بازی» را فرامی‌خواند. سکولارها، حسین را از «حکومت» تهی می‌کنند و غیرانقلابی‌ها، از «انقلاب». یکی از حسین، «عارف عزلت‌نشین» می‌سازد و دیگری «سیاست‌مدار اقتضایی». https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi