: 🔺خیلی دوست دارم که برای پاک نگاه داشتن دلم از چشم و گوش و زبانم مراقبت کنم. هر وقت در فضاهای دینی یا اماکن مذهبی مثل زیارتگاه ها یا مسجد هستم، این مراقبت آسان می شود، 🔺اما گاهی از نظارت خدا غافل می شوم و اتفاقاتی می افتد که به دنبال خود پشیمانی دارد. آیا فضاها یا بوستان هایی وجود دارد که یادآور و الهام بخش باشد و انسان در آن متذکر شود؟ 🔺وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَ‌بُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِ‌يدِ ﴿١٦﴾ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾ مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَ‌قِيبٌ عَتِيدٌ ﴿١٨﴾ 🔺و ما انسان را آفريده‌ايم و مى‌دانيم كه نفس او چه وسوسه‌اى به او مى‌كند، و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم. (۱۶) آنگاه كه دو [فرشته‌] دريافت‌كننده از راست و از چپ، مراقب نشسته‌اند. (۱۷) [آدمى‌] هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌كند]. (۱۸) 📗سوره مباركه ق – آيات 16 تا 18 قرآن کتاب سازندگی