پیشنهاد میشه که: وقتی قهرتون طولانی شد بهش مثل اخوان ثالث بگید: " تو چه دانی که پس هر نگه ساده‌ی من چه جنونی، چه نیازی، چه غمیست یا نگاه تو، که پر عصمت و ناز بر من افتد، چه عذاب و ستمی‌ست دردم این نیست ولی دردم این است که من بی‌تو دگر از جهان دورم و بی‌خویشتنم تا جنون فاصله‌ای نیست ازینجا که منم."