🔴غذای شبهه ناک
🌷غذاى شبهه‌ناك در روح انسان اثر مى‌گذارد و اثر طبیعى در پى دارد، گرچه انسان بدون اطلاع آن غذا را بخورد، اما آن غذا اثر طبیعى و معنوى خود را بر جاى مى‌گذارد كه در این رابطه داستانهاى عجیبى از برخى بزرگان نقل شده است: از یكى از بزرگان نقل مى‌كردند كه ایشان به خانمش گفته بود:
من احساس مى‌كنم گوشت حیوان مرده مى‌خورم! زنش تعجب مى‌كند كه این چه حرفى است كه شوهرش مى‌زند، اما پس از تحقیق و جستجو پى مى‌برد كه حیوانى در ظرف مخصوص آب (كه سابقاً در نجف اشرف در آن آب نگه مى‌داشتند) افتاده است و آنها از آن آب نجس مى‌خورده‌اند! آن عالم بزرگ اثر طبیعى آن آب نجس را در روح خود حس مى‌كرده است.
⏪در احوالات برخى از بزرگان دیده مى‌شد كه دعوت مهمانى هر كسى را نمى‌پذیرفتند و هر جایى نمى‌رفتند و هر غذایى را نمى‌خوردند. داستان معروفى است از شخصى به نام كربلایى كاظم كه بطور معجزه آسا و با عنایت خاص خداوند متعال حافظ قرآن گردیده بود. در اوایل طلبگى كه ما در مدرسه حجتیه ساكن بودیم، ایشان به مدرسه مى‌آمد و طلبه‌ها او را امتحان مى‌كردند كه آیا حافظ قرآن هست یا نه. او حافظ عجیبى بود، حتى آیات قرآن را از آخر به اول مى‌خواند و تعداد نقطه‌هاى قرآن را مى‌دانست. ایشان به خانه هر كسى نمى‌رفت، مهمانى برخى را مى‌پذیرفت و مهمانى برخى را نمى‌پذیرفت. گفته بود: به برخى از مهمانى‌ها كه مى‌روم، پس از آن در قلبم احساس كدورت و تاریكى مى‌كنم و آن
نورهایى كه قبل از مهمانى مى‌دیدم، نمى‌بینم (مسلماً این سخنان فوق ادراك ماست، ولى واقعیت دارد.)
مرحوم آیة‌الله حاج آقا مرتضى حائرى، رضوان الله علیه، نقل كرده‌اند: من كتاب جواهر را در مقابل كربلایى كاظم گذاشتم، او چون سواد نداشت نمى‌توانست بخواند و «الف» را از «ب» تشخیص نمى‌داد؛ اما انگشت مى‌گذاشت روى آیات قرآن و مى‌گفت: این آیه قرآن است! آقاى حائرى به ایشان گفته بودند: تو كه سواد ندارى، چگونه آیه قرآن را تخشیص مى‌دهى؟ گفته بود: این آیات نور دارند و من از نور آنها تشخیص مى‌دهم كه آیات قرآنند! بله چنین واقعیت‌هایى وجود دارند و چون ما درك نمى‌كنیم نباید انكار كنیم.
سعى كنیم با كسانى معاشرت كنیم، غذاى كسانى را بخوریم و از اموال كسانى استفاده بریم و هدیه كسانى را بپذیریم كه اهل ایمان و تقوا باشند. همچنین وقتى خداوند مالى را به انسان عطا كرد، سعى كند از آن نعمت بهترین استفاده را ببرد. اگر از آن مال غذا تهیه كرد، به كسى بدهد كه با ایمان و با تقوا باشد، تا عمل او مورد رضایت خداوند قرار گیرد و بعلاوه اِطعام و مهمانى او موجب گردد رابطه الهى بین آندو برقرار گردد؛ نه اینكه آن اِطعام و مهمانى براى هوسهاى پوچ مادى باشد.
📚ره توشه، مصباح یزدی، ج2، ص128
💠 @RoozieHalal 💠