💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ⬅️ در يک روز، به قدر يک سال نگران و غمگين نباش؛ كه در هر روز، غم و نگرانیِ همان روز برای تو کفایت می‌کند؛ اگر يک سال از عمرت مانده باشد، خداوند عزّوجلّ از پس هر روز، روزىِ تازه‌ات را خواهد داد، و اگر يک سال از عمرت نمانده باشد. پس چرا غم و اندوهِ زمانى را می‌خورى كه از آنِ تو نيست؟! ✅ فَلاَ تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلَى هَمِّ يَوْمِكَ وَ كَفَاكَ كُلَّ يَوْمٍ مَا هُوَ فِيهِ فَإِنْ تَكُنِ اَلسَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ سَيَأْتِيكَ فِي كُلِّ غَدٍ بِجَدِيدِ مَا قَسَمَ لَكَ وَ إِنْ لَمْ تَكُنِ اَلسَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَمَا تَصْنَعُ بِغَمِّ وَ هَمِّ مَا لَيْسَ لَكَ. 📚 من لا یحضره الفقیه (شیخ صدوق):‌ ج۴، ص۳۸۴ پ.ن: روزى، بر گذر زمان، توزيع شده است! انسان، عمرى طولانى براى خود در نظر مى‌گيرد و سپس به اين مى‌انديشد كه چگونه بايد روزى‌اش را تأمين كند. اشتباه شناختى او در اين است كه مى‌پندارد، روزىِ تمامِ عمر او بايد در حال حاضر وجود داشته باشد تا احساس آرامش كند. فكر مى‌كند كه تأمين بودنِ روزى، يعنى حاضر بودن تمام روزى در زمان حال! اين در حالى است كه تأمين بودن روزى انسان به معناى حاضر بودن آن در لحظه حال نيست! يكى ديگر از قوانين روزى، اين است كه روزى، «روز به روز» فرا مى‌رسد. اين قانون را پيامبر خدا صلى الله عليه و آله اين گونه بيان مى‌فرمايد: اى على! اندوه روزى فردا را نخور كه هر فردايى، روزى اى دارد كه فرا مى‌رسد.[۱] از اين رو، امیرالمؤمنین على عليه السلام مى‌فرمايد: هر كس اندوه روزى فردا را داشته باشد، هيچ‌گاه رستگار نخواهد شد.[۲] اگر انسان، اندوه همه عمر را بر لحظه حال، وارد سازد، سبب تحمّل‌ناپذير شدن زمان حال مى‌گردد. لحظه حال، توان تحمّل نگرانى تمام عمر را ندارد و كسانى كه نگرانى همه عمر را بر لحظه حال، بار مى‌كنند، بدون ترديد، با فشار روانى فرساينده‌اى درگير خواهند شد كه زندگى را به جهنّم تبديل مى‌كند. [۱] تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۱۴ [۲] غرر الحكم (تمیمی آمدی): ح۹۲۰۸ 📚 به نقل از کتاب: هنر رضایت از زندگی (عباس پسندیده؛ دفتر نشر معارف): ص۳۶ 🌷🇮🇷🌷