بعد از قرن‌ها، ما در ندبه‌های انتظار، گمگشتهٔ خویش را به نام «مادر» صدا می‌زنیم که: «أَيْنَ ابْنُ النَّبِيِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِيجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الْكُبْرَى...»