✍️ چمران، صیاد یا باقری: راه پاسداران از کدام می‌گذرد؟ 👤حمید عظیمی ✂️برش هایی از متن 🔹 از تمام پهنۀ مقاومت، اهمیت بازدارندگی نسبت به حریم سازمان قدرت، تنها اختصاص به ایران دارد. ترور عیاش و رنتیسی و احمد یاسین تا موسوی یا مغنیه یا قنطار و یا هریک از سران گروه‌های مقاومت، قابل قیاس با ترور شهروندان ایران نیست؛ چه رسد آنکه با ترور مقامات رسمی برابر شود. این طبیعت یک نزاع نابرابر است که به این گروه‌ها آمادگی دریافت و جذب ضربۀ علیه شخصیت‌های کلیدی خود را داده است. 🔹 طراحان دکترین نظامی ایران در برابر رژیم تلاویو آگاه هستند که تلاش برای رفع فاصلۀ تکونولوژیک جنگ افزارهای ما با این رژیم به معنای مقابله با تعهد قطعی ایالات متحده برا حفظ برتری کیفی نظامی (QME) اسرائیل در منطقه است. همین موضوع نیز سبب روی آوردن به جنگ چریکی در برابر رژیم و محوریت پدیدۀ تونل ها و گروگان‎گیری توسط پراکسی‌ها و اجتناب از مداخلۀ مستقیم است. 🔹 پس از چندین دهه سرمایه‌گذاری بر کریدور مدیترانه، ایران هرچند با چنگ و دندان مسیر نقل ادوات را باز نگاه داشته است، پیشرفتی در گشایش مسیرهای مدنی و زیرساخت جابجایی انبوه نفرات در این کانال فراهم نیست. بدین ترتیب تفاوت چندانی نمی کند صد هزار نفر آماده سلاح به دست گرفتن علیه اسرائیل باشند یا صد میلیون نفر. 🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید. 🔝 @SAboozar313