ویژگی های انبیا؛ (عصمت) عصمت: در لغت به معنای مانع، پرده، حجاب، حفظ، مصونیت. در اصطلاح به معنای ملکه ای است نفسانی که شخص بواسطه آن از ارتکاب گناه و ترک واجب مصون است البته با حفظ اختیار و قدرت بر ترک و انجام. ملکه: حال نیست یعنی گاهی گاهی، عادت هم نیست اما بالاتر از حال است، ملکه یعنی در نفس شخص رسوخ کرده است مثل ملکه اجتهاد. امکان عصمت: سؤال: مگه میشه انسان انسان باشه ولی گناه نکنه؟ عصمت یعنی سرکوب قوا، یعنی شهوت و غصب رو از بین بره و برتر از انسان شده. جواب: عصمت سرکوب قوا نیست بلکه تعدیل قوا است. یعنی تحت سیطره عقل بود قوایشان. ما هم در خیلی از زمینه ها معصوم هستیم مثل خوردن آتش و سم اما عصمت ما نسبی و محدود به برخی از کارها هست اما اهل بیت عصمت مطلق دارند. منشأ عصمت؛ علم و معرفت اهل بیت هست. امام علی(ع):دینتان را با علم حفظ کنید. سؤال؛ علم رو از کجا بدست آوردند؟ خودشان یا خدا بهشون داده؟ جواب؛ هم اکتسابی است و هم موهبت الهی. مثلا؛ میگم بچه ها آخر ترم هرکسی ۱۸ آورد من بهش ۲۰ میدم یعنی ۲ نمره موهبت میکنم، آخر ترم ۱۴ نفر ۱۸ میارید، باقی نمیتونن اعتراض کنند، پس به همه گفتم. من برای اینکه ۲ نمره رو بدم باید امتحان بگیرم، اما خدا نیاز به امتحان داره یا از اول میدونه، خدا از همون اول میداند‌. علم خدا به وفای اهل بیت بوده و مقدم و مقرب و امام شدند. خدا از همون اول میدونست و نمره رو داد به اهل بیت. زمینه رو خود اهل بیت فراهم کردند. نکته؛ کتاب پژوهشی در عصمت معصومان مطالعه شود. دلائل عصمت؛ عقلی: محقق طوسی در کتاب تجرید میفرماید؛ الوثوق فرع العصمه، خدا انبيا رو برای هدایت فرستاده، کی میتونم اطمینان کنم به حرفاشون؟ وقتی که هیچ خطا و حتی سوتی نداشته باشند و لو سهوا ندیده باشم. اما اگه نبی خدا اشتباه کنه میگم از کجا در همین حرفش هم اشتباه نکنه. هدایت گاهی به زبان است، گاهی به عمل و عمل مهم تر هست. اهل بیت اسوه و الگو عملی بودن و وقتی میشه الگوگیری تام بشه که اشتباه نکنه ولو سهوا. نقلی: در قرآن واژه عصمت بمعنای بحث ما نیست اما قرآن با روش های دیگری بیان فرموده که همان عصمت است، ۱؛ آیه ابتلا ابراهیم ۲؛ آیه تطهیر ۳؛ آیه ما ینطق ۴؛ آیه اطاعت ۵؛ آیاتی که مخلَصین دارند ۶؛ آیاتی که میگه انبيا رو خدا هدایت کرده؛ خدا انبيا را هدایت کرده، هر کسی که خدا هدایت کنه هیچ گمراهی نداره. پس هیچ گونه ضلالت در وجود انبيا نیست و یکی از ضلالت ها گناه است. آیه ابتلا حضرت ابراهیم عليه السلام؛ ۱۲۴ بقره بیاد بیار موقعی که ابراهیم رو خدا با کلماتی امتحان کرد، بعد از اون خدا بهش گفت انی جاعلک برای مردم امام. ۱: مقام امامت بالاتر از پیامبری هست. ۲: ابراهیم میگه برای نسلم هم میخوام امامت رو، من ذریتی، خدا فرمود عهد من یعنی امامت و نبوت و رسالت به ظالمین نمی‌رسد. جنس ظلم درش باشه عهد الهی بهش نمیرسه و کسی که یکبار هم گناه کنه ظالم محسوب میشه، پس منصب الهی بهش نمیرسه و باید به معصوم برسد که هیچ گناهی نکرده چه عمدا چه سهوا.