📖 وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى‏ الْعَطَاءِ: «و ای کسی که هرگز از بخشش خویش پشيمان نمی‌شوی.» 🔹ما گاهی چیزی به کسی می‌بخشیم اما بعد پشیمان می‌شویم. این پشیمانی گاه به این خاطر است که متوجه می‌شویم خودمان به آن احتياج داشتیم. مسلم است که این معنا درباره خدا محال است؛ خدا به چیزی احتیاج ندارد. گاه پشیمانی ما از بخشش به خاطر این است که بعد از بخشش متوجه می‌شویم که اشتباه کرده‌ایم و طرف مقابل صلاحیت این بخشش را نداشته است. اما خدا به هر کس هر چیزی را می‌بخشد براساس حکمت می‌بخشد. یعنی بهترین کاری است که انجام می‌دهد. بنابراين ديگر پشیمانی برای او معنا ندارد. ۹۴/۳/۳۰ 📝 شرح دعای ۴۵ #صحیفه_سجادیه | آيت الله مصباح يزدی 🔵 @sedayehmardom | صـدای_مـردم