یه زمان هست که شما از روی جهل، ناآگاهی یا بی بصیرتی، وقتی چهره‌ی خبیثی با هزاران جلوه‌ی پر آب و تاب بر شما ناآشکاره، پیرویش میکنی. یوقتیم هست این پرده و حجاب، برداشته میشه و شما می‌بینی. و دقیقا آزادگی اینجا معنا پیدا میکنه که کدوم طرف می‌ایستی. آیا میشی جزو آنها که خداوند فرمود؛ «وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ» دانسته و آگاهانه بر آنچه مرتکب شده اند، پا فشاری نمی کنند یا روی جهل خودت باقی میمونی؟ آیا جوانی میشی در قلب آمریکا و اروپا که با پویش حمایت از فلسطین با اهنگ سلام یا مهدی همراه میشه و اشک میریزه و برای مظلومیت غزه، علیه جنایات آشکار اسرائیل میاد تو خیابون یا کاریکاتوری میشی از روشنفکری که در صدد حمایت از رژیم غاصب اسرائیل قلم‌ می‌زنه، صحبت می‌کنه و حتی در سکوت فرو میره؟ آیت الله حائری خیلی خوب گفتن که: «اسرائیل هی جنایت می‌کند و هی خلع سلاح‌تر می‌شود. سلاح برهان از دستش گرفته می‌شود. هرچه که او جنایت کند، لباس‌های برهان، لباس‌های حقی که بر خودش پوشیده، هی این لباس‌ها کنار می‌رود، این پوشش‌ها کنار می‌رود و قیافه اصلی‌اش ظاهر می‌شود.» امروز چهره خبیث اسرائیل نمایان تر از همیشه‌ست، تو کجا واسادی؟