🔴«سخنان امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا» پاسخ حضرت به نامه معاویه: تو سنت را به عمد کنار گذاشتی/ تو را به قصاص بشارت می دهم /۱/ امام حسین(ع) در پاسخ به معاویه چنین نوشت: «نامه ای به دستم رسید، در آن نوشته ای که درباره من اخباری به تو رسیده است که تو از آنها روی گردانی و من نزد تو به غیر از آن اخبار سزاوارترم. به راستی تنها خداست که مردمان را به سوی نیکی و راه راست هدایت می کند. اما درباره اخباری که به تو رسیده است… بدان که افراد چاپلوس و سخن چین، اینها را برایت گزارش کرده اند. من نه قصد جنگ با تو را دارم، نه قصد شورش؛ هر چند از خداوند درباره ترک این امر بیمناکم و گمان نمی کنم که خدای متعال به ترک آن راضی باشد و مرا بی دلیل معذور بدارد که درباره تو و یاران ستمکار خدانشناست، آن گروه سمتگر و دوستان شیاطین حرکتی نمی کنم. آیا تو قاتل حُجربن عَدی کندی و یاران نمازگزار عابدش نیستی؟ آنان که ستم را نکوهش کرده، در مقابل بدعت قد علم کردند و در راه خدا از سرزنش هیچ ملامتگری نترسیدند. (۳) تو آنان را از روی ستم و دشمنی کشتی؛ آن هم پس از آنکه به ایشان امان و سوگند دو چندان دادی و به تأکید پیمان بستی که به سبب آنچه بین تو و آنان گذشته یا به خاطر کینه ای که از ایشان در دل داشتی، به آنها گزندی نخواهی رساند. (۴) آیا تو قاتل عمروبن حِمق، آن صحابی رسول خدا(ص) و آن بنده صالح خدا نیستی؟ همان که عبادت فرسوده بودش و بدنش را نحیف و رخسارش را زرد ساخته بود. او را کشتی پس از آنکه امانش دادی و عهد و پیمان بستی. چنان که اگر به پرنده کوهسار چنین عهد و پیمانی داده می شد، از قله کوه به پایین می آمد. اما تو او را کشتی و با این کار، هم بر خدای سبحان گستاخی کردی و هم عهد و پیمان را سبک شمردی. (۵) آیا تو همان نیستی که درباره زیاد – پسر سمیه – که بر بستر عبید ثقفی زاده شده بود، ادعا کردی و او را فرزند پدر خود پنداشتی؟ در حالی که پیامبر(ص) فرمود: «فرزند منصور به بستری است که در آن زاده شده و سزای زنانکار، سنگ است.»(۶) تو سنت را به عمد کنار گذاشتی و به دور از هدایت الهی، از هوای نفس خود پیروی کردی. سپس او (زیاد) را بر اهل عراق چیره ساختی؛ او هم دست و پای مسلمانان را برید، (۷) چشمانشان را از حدقه بیرون آورد و آنها را بر تنه نخل ها به دار آویخت؛ گویی نه تو از این امتی و نه آنان از تو! https://fa.shafaqna.com/news/2070380/