وقتي دلت با يکي نبـاشد ، نميتواني بنويسي !! حتي چند سـطر...!! اما همين چنــد واژه هــم تسکينــــي ست بر هاي کهنــــه ام ... خـدا را شکر کـه اين يک متر پارچه با چهارخانه هاي سفيـد و سياهش (چفيه) از آن دوران مانده تا گـاهي مرا ببرد تا عمـق ِ خلوت ِ زيباي يک سنگر ..يک خاکريز ... خـــدا را شکــر ، در اوج ِ هاي شبانه ، "چفيــه ام" معجـري ميشــود برايــم، که مـرا پيــوند بزنـد از کـربلاي شلمچـــه تا .. تا کف العبـــــــــــاس... تـــا ِ ربـاب .. تا تــــل ِ زينبيــــــــــــه.. تا ... کنــج خانه هاي سفيـد و سيـــاهش هنــوز دنج ترين جاست بــراي ناگفتــه هايم.. سجـــاده ي خــوبي ست برايم تا به هنگــام ِ رکــوع و ، ياد ِ عابــداني باشــم کــه قامت ِ صلاة شــان در دنيــا و ســلام صلاة شــان در ِ لقــــاء الله بود ... کس چه ميداند لذت ِ با چفيـه را ؟! جـز آنکس که شبي با آن به ايستـاده باشد چفيـه ام را دوســت دارم ... چـــرا که هنـــوز زخمهـــاي روزگار بر تنــش مانده ... هنــوز هم گاهي از روزنه ي زخـم هايش ميتوانـم وصــل شوم به خـــاکريز.. به .. به شبهـــاي ... به هــق هــق هاي شبانه.. به ِ قنــوت ها ... به بچــه ها ... هنــوز برايم قداست دارد ام ... و قــداستش بدان خــاطر است کــه هنــوز از تک تک خــانه هايش ، نــــــواي : " هــر که دارد هـــوس ِ کــرب و بلا بسم الله " مي آيـــد... ╭━━⊰❀🏴❀⊱━━╮ @ShahidToorajii ╰━━⊰❀🖤❀⊱━━╯